ในการต่อสู้ทางการเมือง เรามักจะได้ยินเสียงปลุกระดมเอาชาวนามาเป็นตัวละคร
คู่ไปกับความไม่เท่าเทียมกันของชนชั้นยกเอามาเป็นข้ออ้างที่แสนคลาสสิค
แปลกดีที่เมื่อสงครามสงบ บนเวทีผู้แทนอันทรงเกียติ
กลับไม่มีการพูดถึงความลำบากของชาวนา หรือการแก้ไขปัญหาที่ยั่งยืนอย่างจริงๆ
ครั้งหนึ่งเราอาจจะกินข้าวกันแบบไม่ได้สนใจ กินเหลือทิ้งเหลือขว้างบ้าง แต่ชาวนาที่ปลูกมากับมือเค้ารู้คุณค่า
ครั้งหนึ่งเรานั่งกินข้าวหอมมะลิร้อนๆอย่างเอร็ดอร่อย แต่ชาวนาต้องโดนโรงสีกดราคาข้าวเปลือกจนสุดท้ายก็เป็นหนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แล้วครั้งไหนละ จะถึงเวลาที่ชาวนาจะได้ลืมตาอ้าปากกับเค้าบ้าง
หน้าที่เข้าชม | 640,363 ครั้ง |
ผู้ชมทั้งหมด | 426,835 ครั้ง |
เปิดร้าน | 8 มี.ค. 2558 |
ร้านค้าอัพเดท | 6 ก.ย. 2568 |